-Τι έχετε να μας πείτε για τη σημερινή νεολαία;

-Αχ! Τα παιδιά τώρα  είναι πολύ κακομαθημένα και αυτό επηρεάζει και τον χαρακτήρα τους.

-Δηλαδή;

-Δεν σέβονται τα περισσότερα παιδιά τους γέρους. Θα πρέπει να υπάρχουν και μαθήματα συμπεριφοράς στο σχολείο. Όπως και στο σπίτι να υπάρχει η ανάλογη πειθαρχία  που λείπει αυτά τα χρόνια από τους νέους.

-Πες τε μου τώρα όμως τα καλά και τα κακά της νεολαίας. (πλεονεκτήματα –μειονεκτήματα).

-Αυτή η εποχή τους τα προσφέρει όλα, έχουν σπίτια, αυτοκίνητα, και δεν μπορώ να καταλάβω γιατί παραπονιούνται. Θετικά της νεολαίας είναι ό,τι τώρα ξεφαντώνουν και χορεύουν, έχουν ζωή μέσα τους. Κάποιο αρνητικό στοιχείο …… επηρεάζονται από την τηλεόραση και καταλήγουν να γίνονται κομπάρσοι της ταινίας της ζωής.

- Διασκεδάζατε παλιά; Και αν ναι, πώς.  

- Το πρώτο που έχω να πω είναι ό,τι η διασκέδαση άρχιζε στα 18-20 χρόνια της ζωής μας. Μέχρι τότε μόνο διάβασμα  και δουλείες στα χωράφια.

- Για πείτε μας λοιπόν;

- Αν και δεν υπήρχαν χρήματα εμείς διασκεδάζαμε. Κάθε απόγευμα μαζευόμασταν τα παιδία στο πάρκο. Εκεί λέγαμε από ιστορίες μέχρι και το παιχνίδι.

- Τι θα συμβουλεύατε τη σημερινή νεολαία.

- Να εκτιμάτε ότι έχετε, να διαβάζετε όσο μπορείτε, να στηρίζεται την οικογένεια και να βοηθάτε στο σπίτι. Επίσης μεγάλη προσοχή στα κέντρα που πάτε και προπαντός μακριά από ναρκωτικά και αυτό που θα σας πω; Να πηγαίνετε στην εκκλησία. Να εκκλησιάζεστε κάθε Κυριακή και να παίρνετε τη ευχή του πάτερ.

- Θα μπορούσατε να μας πείτε τώρα πια χρόνια της ζωής σας θα θέλατε να ξαναζήσετε;

- Σίγουρα τα 19 μου χρόνια. Επειδή ήταν ξένοιαστα και ωραία, με παιχνίδια και χαρές. Χωρίς σκοτούρες αλλά με ένα καϊμό να βρούμε τη σωστή  γυναίκα για το σπιτικό μας.

- Θα μπορούσαμε να πούμε ότι ήταν κρίσιμα χρόνια της ζωής σας. Έτσι;

- Ναι, πραγματικά !

- Για πείτε μας τώρα, τη ζωή σας στο σχολείο; 

- Να σας πω. Τι να σας πω; Ήταν πρώτον πολύ αυστηρά. Υπήρχαν δύο ωράρια δηλαδή πηγαίναμε δύο φορές στο σχολείο μία στις 8:00 μέχρι τις 12:00 και από τις 2:00 μέχρι τις 4:00. Στο διάστημα  ανάμεσα στις 12:00 μέχρι τις 2:00 φυσικά διαβάζαμε. Αφού λοιπόν τέλειωνε το σχολείο το απόγευμα ο καθηγητής όριζε κάποια παιδιά για επιτηρητές στους δρόμους. Δηλαδή τριγυρνούσαν και έβλεπαν μήπως κάποιο παιδί ήταν έξω. Αυτό το παιδί που θα έβρισκαν έξω θα έπαιρνε απουσία και την άλλη μέρα με τους γονείς του. Εμείς τότε φοβόμασταν τους καθηγητές και τους αγαπούσαμε. Ακόμη κάναμε κάποια μαθήματα που δεν γίνονται σήμερα, όπως η καλλιγραφία  και η ιχνογραφία .

- Σας έλεγχαν για κάτι;

- Ναι, κάθε πρωί δείχναμε τα νύχια μας, έπρεπε να ήταν καθαρά όπως και τα ρούχα. Τα μαλλιά μας κουρεμένα σωστά όπως και τα αυτιά μας καθαρά και πλυμένα.

- Σας βάζανε να μαθαίνετε το ευαγγέλιο της Κυριακής;

- Ναι μας εξέταζαν κιόλας. Κάθε Κυριακή στην εκκλησία έπρεπε να ξέρουμε το ευαγγέλιο και φυσικά να είμαστε εκεί. Πηγαίναμε με τάξη, με σειρά και χωρίς φασαρία γιατί αλλιώς περίμενε η βέργα.

-  Αν μπορούσατε τελευταία να δώσετε μια ευχή στα παιδιά του σήμερα, και να ξέρετε ότι θα σας ακούσουν με προσοχή. 

- Το μόνο που έχω να πω στα παιδιά είναι να έχουν καλή πρόοδο, να προσπαθούν να γίνουν καλύτεροι και να προχωράνε στον δρόμο της αρετής και της ευτυχίας. Αυτά !

Την συνέντευξη πήρε η μαθήτρια:

Αναστασιάδου Θάλεια

Νέο Σούλι 22/05/2002