1title1_left.jpg (5370 bytes) 1title1_right.jpg (11103 bytes)
   

  Αρχική
  Γυμνάσιο
  Αξιοθέατα
  Νέο Σούλι
  Κάμερες
  Καιρός
  Κοσμογραφία
  Συζητήσεις
  Αναφορές
  Αναζήτηση
  Επικοινωνία
           




 

Από τα καταχωρημένα στο βιβλίο "Λεύκωμα του Σουμπάσκιοϊ κλπ » άσματα, πού διεκτραγωδούν με λαϊκή  και δημώδη   απλότητα τα βάσανα των Ελλήνων στην ομηρία του 1917, το «ΤΡΑΓΟΥΔΙ από τη Στάρα Ζαγορά της   Βουλγαρίας».

 

«Τί κακό μας ήλθε μάναμ' τί κακό μας βρήκε;

Τί κακό μας βρήκε όλους μανούλα μ' τί κακή μας τύχη;

Τί κακή μας τύχη, μάνα μ' να τραβούμε τόσα;

Να τραβούμε τόσα πάθια μανούλα μ' στα δικά μας χρόνια;

Στά δικά μας χρόνια, μάνα μ' να δουλεύω σκλάβος.

Να δουλεύω σκλάβος πάντα μανούλα μ' μέσα στους Βουλγάρους.

Μέσα στους Βουλγάρους, μάνα μ' πώς να μη σκανιάζω;

Πώς να μη σκανιάζω μόνος μανούλα μ' απ' την τυραννία.

Απ' την τυραννία, μάνα μ' κι' απ' τα βάσανα μου.

Κι' άπ' τα βάσανα μου πώχου μανούλα μ' ύπνος δεν μοι πιάνει.

Ύπνος δεν μοι πιάνει μάνα μ' όταν σε θυμούμαι

Όταν σε θυμούμαι κλαίγω μανούλα μ' μαύρα δάκρυα χύνω.

(Απάντησης)

Μη πολύ λυπείσαι, γυιέ μου, μη βαροσκανιάζης

Μη βαροσκανιάζης τόσον για μένα έχε πάντα θάρρος

Έχε πάντα θάρρος, γυιέ μου έχε στον Θεόν μας

Έχε στον Θεόν μας πίστιν κι' ελπίδα πώς θα μας γλυτώση».

(Εγράφη στις 23-8-1918)

 

 

(Ένα ακόμη «Ποίημα» γραμμένο στις 25-3-1920):

 

"Δια τους εκ Σουμπάσκιοϊ εν Βουλγαρία αποθανόντας τω 1917 και 1918"

Μαρτυρικόν υπήρξε το τέλος σας, άλλα και θαυμάσια η αντοχή σας,

Απαρασάλευτος η πίστις σας, στερρός ο πατριωτισμός σας.

Για την ιδέαν του Ελληνισμού πού είχετε σαν Έλληνες,

σας ετυράννησεν ο Βούλγαρος, σας έβγαλε την ψυχή.

Στον πόλεμο δεν πήγατε, τουφέκι δεν ερρίξατε,

και όμως ξεψυχήσατε σαν άξια παλληκάρια.

Ο θάνατος σας ντρόπιασε τον άτιμο τον Βούλγαρο

πού θαρρούσε τη Μακεδονία πώς είναι για Βουλγαρική.

Εκλείσατε τα μάτια σας για να μη βλέπετε τον τύραννον.

Και όμως ουρανόθεν βλέπετε της  πατρίδος σας τον θρίαμβον.

Εις ξένην γήν και μακρυνήν ετάφησαν τα σώματα σας.

Αλλα τα πνεύματα σας τ' άϋλα μένουν στην γήν των μακαρίων.

Θα ελθ' ημέρα πού θ' απολογηθούν οι απηνείς βασανισταί σας

και θα λάβουν τα επίχειρα αντάξια των πράξεων των.

Οι τάφοι σας μένουν άγνωστοι, τα κόκκαλα παραχωμένα

άλλ' ή μνήμη σας αλησμόνητος θα μέν' εις απέραντους γενεάς.

Εις τους τάφους σας επάνω αγριολόλουδα φυτρώνουν

και με την καλήν των μυρωδιά τους διαβαίνοντας παρηγορούν.

Απ' τους τάφους σας εξέρχεται μία μυστηριώδης ευωδία

και με τον αέρα έρχεται σ' όλη τη Μακεδονία.

Από μακράν οι συγγενείς σας απαρηγόρητοι σας  κλαίουν

σας συγχωρούν, σας μακαρίζουν θυμίαμα και κηρία σας καίουν.

Οι πατέρες και μητέρες σας, αι χήραι και τα ορφανά σας

περίλυποι σας μνημονεύουν, με δάκρυα σας θυμιάζουν.

Οι φίλοι σας συμπατριώται μ' εγκώμια σας στεφανώνουν

τα αλησμόνητα ονόματα σας επί μαρμάρου αναγράφουν.

 

 

Αθανασιάδης Αθανάσιος

athanasiadi@sch.gr