ΙΣΤΟΡΙΑ  ΤΟΥ  ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ

Ο χρόνος ιδρύσεως του Σχολείου είναι αδύνατον να προσδιοριστεί επακριβώς. Κι αυτό γιατί, από συγκεκριμένες πληροφορίες γεροντοτέρων, η ίδρυση του ανάγεται σε χρόνο πολύ πιο πριν από την απελευθέρωση (του 1913) των Νέων χωρών. Ιδρύθηκε από την τότε Εκκλησιαστική Επιτροπή η οποία  είχε και την εποπτεία λειτουργίας του. Ως Δημόσιο λειτούργησε το έτος 1914 ως τριτάξιο. Με Βασ. Διάταγμα της 13-9-21, που δημοσιεύθηκε στον υπ’ αριθ. 181/27-9-1921, ΦΕΚ έγινε τετρατάξιο. Με το Β.Δ. της 24-5-52, που δημοσιεύθηκε στο υπ’ αριθ. 451/27-5-1952 ΦΕΚ. Μέχρι το έτος 1972 λειτούργησε ως εξατάξιο, οπότε συγχωνεύθηκε με το 2ο  4/θέσιο (από το έτος 1970 με το Ν.Δ 651/1970 τα σχολεία χαρακτηρίζονται ως μονοθέσια, διθέσια κ.λ.π. αντί μονοτάξια κ.λ.π.) Δημοτικό σχολείο Νέου Σουλίου, σε ένα 10/θέσιο Δημ. Σχολείο Ν.Σουλίου, ύστερα από την υπ’ αριθ. 7003 απόφαση του Υπουργού Περιβ. Διοικητού Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης που δημοσιεύθηκε στο υπ’ αριθ. 360/20-5-1972 ΦΕΚ (τ.΄Β.). Με την ίδια απόφαση (και το ίδιο ΦΕΚ) υποβιβάστηκε  ταυτόχρονα σε 6/θέσιο. Το 1977 προάγεται σε 8/θέσιο (ΦΕΚ 190/22-8-1979). 

Κατά τα χρόνια της Τουρκοκρατίας (πριν από το 1913) το σχολείο στεγαζόταν σε σπίτι κοντά στην εκκλησία, το οποίο κάθε άλλο παρά  για διδακτήριο μπορούσε να χαρακτηρισθεί. Μετά την απελευθέρωση του 1914, χτίστηκε διδακτήριο τύπου τριταξίου, στο οποίο στεγάστηκε το σχολείο μέχρι το έτος 1928. Το ίδιο έτος (1928) άρχισε να χτίζεται νέο συγχρονισμένο, για την εποχή εκείνη, διδακτήριο τύπου εξαταξίου, αυτό δηλ. υπάρχει και σήμερα. Τελείωσε το 1929 και το Σεπτέμβριο του ίδιου έτος άρχισε να λειτουργεί. Παρουσίαζε φυσικά ορισμένες ελλείψεις (δεν υπήρχαν εξωτερικά επιχρίσματα ούτε ήταν και υδροχρωματισμένο κοινωνικά). Τα επιχρίσματα έγιναν το Σεπτέμβριο του 1954, ο δε γενικός υδροχρωματισμένος και ελαιοχρωματισμός του τον Ιούλιο του 1956. Έκτοτε υδροχρωματίστηκε τμηματικά πολλές φορές.

Για την ανέγερση του διδακτηρίου δαπανήθηκαν 1.160.000 προπολεμικές δρχ. Απ’ αυτές διέθεσαν: 1) Το Κράτος 200.000 δρχ. 2) Η Κοινότητα  Ν. Σουλίου 600.000 δρχ. και 3) Οι κάτοικοι με προσφορές 360.000 δρχ. Ευεργέτης  του Σχολείου  και επίτιμους κτήτορας ανακηρύχτηκε  ο Δημήτριος Γκιουζέλης του Γεωργίου από τη Σχολική Εφορία, γιατί πρόσφερε «22.000» προπολεμικές δρχ. κόποι τη θεμελίωση του διδακτηρίου (το 1928). Δωρητές ανακηρύχτηκαν οι κ.κ. 1) Ζαχαρόπουλος Ιωάννης του Γεωργίου το 1951, γιατί δώρισε στο σχολείο μια βιβλιοθήκη και εποπτικά όργανα διδασκαλίας συνολικής αξίας 1.500.000 δρχ. 2)Ζαχαροπούλου Ελένη του Ιωάννη για διάφορες κατά καιρούς οικονομικές ενισχύσεις του Σχολ. Ταμείου στη μνήμη του πατέρα της και 3) Πρωθιερέας Δημήτριος Πατραμάνης, για τη δωρεά μιας  θερμάστρας πετρελαίου στο Σχολείο αξίας «5.000» δρχ. το έτος  1979. Από πληροφορίες που συγκεντρώθηκαν διαπιστώνεται ότι από το έτος 1914 μέχρι σήμερα το σχολείο λειτουργεί κανονικά, εκτός από δύο περιόδους διακοπής. Την πρώτη για δύο χρόνια, κοντά στην εισβολή Βουλγάρων από το 1916-1918 (α΄ παγκοσμίου πολέμου) και τη δεύτερη για τέσσερα <4> χρόνια κατά τη γερμανική κατοχή από το 1940-1944 (β΄ παγκοσμίου πολέμου). Από απελευθέρωση και μέχρι το 1953, κατά τη διάρκεια της λειτουργίας του, το διδακτικό προσωπικό ήταν σχεδόν πάντοτε ανεπαρκές, ως προς των αριθμό των μαθητών.

Μετά το 1953 το προσωπικό ήταν σχεδόν συμπληρωμένο. Από την άποψη εποπτικών μέσων (όργανα φυσ. Πειραματικής-Χημείας, χάρτες, εικόνες διδασκαλίας κ.λ.π.), το σχολείο ήταν φτωχό. Κατά την περίοδο του 1936-1940 εφοδιάστηκε με αρκετά μέσα διδασκαλίας και συγχρόνως καταρτίστηκε αξιόλογη σχολική βιβλιοθήκη. Δυστυχώς όμως κατά την περίοδο της κατοχής απογυμνώθηκε τελείως από τους Βουλγάρους. Από το 1945 και μετά άρχισε και πάλι  με αργό ρυθμό ο εφοδιασμός του με εποπτικά μέσα, ώστε να θεωρείται επαρκείς από κάθε άποψη. Ήταν ευτύχημα, γιατί πάντοτε το σχολείο είχε πάντοτε διδακτικό προσωπικό με προσόντα (αποφοίτους διδασκαλείου η Παιδ. Ακαδημίας), του οποίου ο ενθουσιασμός, οι ευσυνειδησία και η εργατικότητα συμπλήρωναν τη μεγάλη έλλειψη άψυχου υλικού.

Έτσι η αξιολόγηση σχολική και εξωσχολική δραστηριότητα του διδασκαλικού προσωπικού συντέλεσε, ώστε να εξυψωθεί σε μεγάλο βαθμό το όνομα του Σχολείου στη συνείδηση των Γονέων και Κηδεμόνων.

Γ΄ ΠΡΟΑΓΩΓΕΣ-ΥΠΟΒΙΒΑΣΜΟΙ ΣΧΟΛΕΙΩΝ

Δ΄ ΔΙΑΤΕΛΕΣΑΝΤΕΣ  ΔΙΕΥΘΥΝΤΕΣ

Α΄ ΠΡΟ ΤΟΥ ΕΤΟΥΣ 1914

1. Αθαν. Γρέδης ( της Σχολής Μαρούλη)  (1903-1905)

2. Μαρία Μαντέλα (Αποφ. Γυμνασίου)   (1905-1910)

3. Κων. Δάρατζης (Αποφ. Γυμνασίου)  (1910-1912)

4. Αθαν. Κυριακόπουλος (Διδ/λείου)  (1912-1916)

Β΄ΜΕΤΑ ΤΟ ΕΤΟΣ 1914 (ΟΠΟΤΕ ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΕΓΙΝΕ ΔΗΜΟΣΙΟ)

ΚΛΕΙΣΤΟ (ΛΟΓΩ Α΄ΠΑΓΚ:ΠΟΛΕΜΟΥ 1916-1918 )

5. Κων. Φωκάς (Διδ/λείου)   (1918-1930)

6. Αθαν. Ιωαννίδης (Διδ/λείου)  (1930-1940)

ΚΛΕΙΣΤΟ (ΛΟΓΩ Β΄ΠΑΓΚ:ΠΟΛΕΜΟΥ 1940-1945)

7. Χάρης Πάτσης  (1945-1947)

8. Βασ. Πετράκης  (1947-1955)

9. Αθαν. Τάνης  (1955-1960)

10. Δημοσθ. Ζαγκότσης  ( 1960-1963)

11. Παναγ. Αλέφαντος ( 1963-1969)

12. Δημ. Σαββίδης  (1969-1973)

13. Αναστασία Καλογερίδου  (1974-1974)

14. Γεώργιoς Πανούσης (1974-1976)

15. Ελένη Λισαρδοπούλου  (1976-1977)

16. Δημ. Σαββίδης  ( 1977-1978)

17. Ελένη Κούση  (1978-1979)

18. Γεώργιος Γέρμανλης  (1979-1981)

19. Θεοδόσης Τσιάγκας (1981-1983)

20. Γεώργιος Γέρμανλης  (1983-1986)

21. Κόρακας Νικόλαος  (1986-27/1/1987)

22. Γεώργιος Γέρμανλης  (28/1/1987―8/1/1997)

23. Σπίντιος Θωμάς  (8/1/1997―16/9/1997)

24. Πλακαντάρας Πέτρος  (16/9/1997―  31/08/2002)

25. Στόικος Θωμάς (1/9/2002 -                  )